من متکثر

توضیحات

این مجموعه فیلمنامه را که از نسل جوان ـ و چه پرشور ـ می خوانیم، وجود نگاه مهربان به زندگی شهر، کوه و صحرا، و مردمی با دردهای اندک و بیش نوید موج جدیدی از فیلمنامه نویسان را می دهد که به جای کنایه و طعنه و انتقاد، و نه نقد حتی، و به جای شعار یا پروپاگاندا و مدح و ذم، در کار نگاه کردن به ظرایف هستی ملتی است که گذشته و آینده ی او به هم پیوسته و حاضر است.
کشف ساختار رئال قشرها، طبقات، و موقعیتها، و با آن به ساختار ملودراماتیک رسیدن در فیلمنامه، در کار این دو جوان چنان به نرمی اتفاق افتاده که گویی آن معضل معروف  سینمای ما، که نبود فیلمنامه ی درست است، به خودی خود و به وجهی ارگانیک میتواند حل شود.

این فیلمنامه ها اگر بخشی پداگوژیک است ـ برای کودکان ـ که بر حسب لزوم به پایان های معهود داستانهای پداگوژیک می رسد، اما در میان آنها می توان دید که ساختار و رویکردهای واقع بین، با تداوم سکانسهای موقعیتی، درام تصویری ـ حرکتی
سینمایی را شکل می دهد…

بخشی از مقدمه استاد محمد رضا اصلانی